Γιώργος Tούλας - Oλική επαναφορά
Νέες ελπίδες σε παλιά βάσανα
Μέρα με τη μέρα η πόλη μεταμορφώνεται. Είναι η ζωή των 90?s που έκανε μόδα,
τις καινούριες συνήθειες, παλιές για άλλους πλανήτες της δύσης, όπως την
Αμερική ή τη Γαλλία. Ποιος θα φανταζόταν τη μεταφορά, όλων εκείνων των
φαινομενικά καινούριων πρακτικών, παλιών και γερασμένων στην ουσία, για να
ξεφύγει κανείς από τον καθημερινό εγκλωβισμό; Ποιος να μου το ?λεγε δέκα
χρόνια πριν, πως οι φίλοι μου θα έμοιαζαν με ήρωες του Γούντι Αλεν, πως οι
ψυχώσεις του καιρού θα χρειάζονταν εκτόνωση με παιχνίδια του μυαλού ή
ειδικά μαντζούνια. Τα θεραπευτικά μασάζ, τα γκρουπ θέραπι, το τάιτσι, οι
κάθε λογής πνευματικοί, οι συσπειρώσεις ομάδων όπως οι μονογονεϊκές
οικογένειες, οι ισορροπιστές ενέργειας, οι μάγοι που θεραπεύουν με
κριθαρόζουμα, οι υστερικοί υγιεινιστές, οι ψυχαναλυτές, οι αστρολόγες που
στην τηλεόραση κάθε νύχτα σού διαβάζουν το αύριο, πάντα αισιόδοξα στο
βάθος, μια διεύθυνση στο Ίντερνετ που αρκεί να της πεις ποια νύχτα
γεννήθηκες, για να σου βγάλει το κάρμα από το πώς ήταν πιασμένο το φεγγάρι.
Ανθρωποι με προβλήματα, εμείς οι βασανισμένοι του καιρού, που αδυνατούμε να
εντοπίσουμε την ουσία του βασάνου και ψάχνουμε μανιακοί τη θεραπεία. Ώρες
ατέλειωτες σε τηλέφωνα με εκμυστηρεύσεις για το καινούριο λυτρωτικό μυστικό
που έσκασε μύτη στην πόλη και μπορεί να σώσει αν όχι εμάς κάποιον από μας
που τυχόν γνωρίζουμε. Ώρες που υποκαθιστούν το πραγματικό γιατρικό που
είχαμε και χάσαμε. Την επαφή. Το μισάωρο της γιόγκα, το σαββατιάτικο
ομαδικό παιχνίδι ενέργειας, πάνω σε μια μοκέτα, μια εξομολόγηση σε έναν
τηλεοπτικό εξομολογητή. Αντί για ένα ξέγνοιαστο καφέ, τα παλιά γράμματα
στην κυρία Ερμίνα, τα αχ στο φωταγωγό, τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη. Τους
φίλους μας._Γ.Τ.